Στις 21 Φεβρουαρίου 2022 η Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες (UNHCR) προχώρησε σε δημόσια τοποθέτηση, εκφράζοντας «τη βαθιά ανησυχία της για τον αυξανόμενο αριθμό των περιστατικών βίας και των σοβαρών παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων ενάντια σε πρόσφυγες και μετανάστες που λαμβάνουν χώρα στα σύνορα διάφορων ευρωπαϊκών χωρών, με αρκετά από αυτά να έχουν οδηγήσει σε τραγικές απώλειες ανθρώπινων ζωών».
Η Ύπατη Αρμοστεία σημείωσε ότι «βία, κακομεταχείριση και αναγκαστικές επιστροφές εκτός νομικού πλαισίου (pushbacks) συνεχίζουν να αναφέρονται σε πολλά σημεία εισόδου σε θαλάσσια και χερσαία σύνορα» ακόμα και εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης «παρά τις συνεχείς εκκλήσεις οργανισμών του ΟΗΕ, συμπεριλαμβανομένης της Ύπατης Αρμοστείας, διακυβερνητικών οργανισμών και μη κυβερνητικών οργανώσεων για να δοθεί ένα τέλος σε αυτές τις πρακτικές».
Η δήλωση έκανε συγκεκριμένη αναφορά στην Ελλάδα, περίοδο κατά την οποία αυξάνονται οι μαρτυρίες και οι μαρτυρίες για παράνομες επαναπροωθήσεις μεταναστών στα ελληνικά σύνορα: «Είμαστε εξαιρετικά θορυβημένοι από τις επαναλαμβανόμενες και συστηματικές αναφορές από τα χερσαία και θαλάσσια σύνορα της Ελλάδας με την Τουρκία, όπου η Ύπατη Αρμοστεία έχει καταγράψει σχεδόν 540 περιστατικά άτυπων επιστροφών από την Ελλάδα από τις αρχές του 2020», τόνισε σχετικά ο Ύπατος Αρμοστής Φιλίπο Γκράντι, προσθέτοντας: «Υπάρχουν μαρτυρίες ανθρώπων που έχουν εγκαταλειφθεί στη μέση της θάλασσας πάνω σε φουσκωτές σχεδίες ή που έχουν αναγκαστεί να πέσουν στο νερό, κάτι που φανερώνει ανάλγητη αδιαφορία απέναντι στην ανθρώπινη ζωή. Τουλάχιστον τρία άτομα αναφέρεται ότι έχουν χάσει τη ζωή τους σε τέτοια περιστατικά από τον Σεπτέμβριο του 2021 στο Αιγαίο, με πιο πρόσφατο ένα περιστατικό τον Ιανουάριο».
Η επαναπροώθηση προσφύγων, σύμφωνα και με τον πρώην πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) Λίνο-Αλέξανδρο Σισιλιάνο, απαγορεύεται από το άρθρο 33 της Σύμβασης του 1951 για το Καθεστώς των Προσφύγων, γνωστή και ως Σύμβαση Γενεύης.
Η Ύπατη Αρμοστεία σημείωσε ότι τα ευρωπαϊκά κράτη έχουν αποτύχει να ερευνήσουν αναφορές για πρακτικές επαναπροωθήσεων, την ώρα μάλιστα που αυξάνονται οι καταγγελίες αφενός για άρνηση εισόδου σε μετανάστες, αφετέρου για επιστροφή προσφύγων στις χώρες καταγωγής τους παρά τους κινδύνους που αντιμετωπίζουν εκεί, «κάτι που είναι αντίθετο με τη διεθνή νομική αρχή της μη επαναπροώθησης (non-refoulement)».
«Το δικαίωμα να ζητά και να λαμβάνει άσυλο ένας άνθρωπος δεν εξαρτάται από τον τρόπο που φτάνει σε μια χώρα. Οι άνθρωποι που επιθυμούν να ζητήσουν άσυλο θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να το κάνουν, καθώς και να τους παρέχεται ενημέρωση για τα δικαιώματά τους και νομική βοήθεια», τονίζει ο κ. Γκράντι. «Αυτό που συμβαίνει στα σύνορα της Ευρώπης είναι νομικά και ηθικά απαράδεκτο και πρέπει να σταματήσει. Η προστασία της ανθρώπινης ζωής, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειας πρέπει να συνεχίσει να αποτελεί κοινή μας προτεραιότητα. Είναι επιτακτική ανάγκη να υπάρξει πρόοδος στην αποτροπή των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στα σύνορα, καθώς και να εδραιωθούν πραγματικά ανεξάρτητοι εθνικοί μηχανισμοί παρακολούθησης για τη διασφάλιση της καταγραφής και της ανεξάρτητης διερεύνησης τέτοιων περιστατικών».
Σε ένα κράτος δικαίου οι Αρχές οφείλουν να απόσχουν από παράνομες επαναπροωθήσεις προσφύγων και μεταναστών από την επικράτειά τους.
Ως εκ τούτου, και στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου, η Ελλάδα πρέπει να εξασφαλίζει αποτελεσματικές διαδικασίες διεθνούς προστασίας, οι οποίες θα προστατεύουν τους αιτούντες από πόλεμο, ανελεύθερα και αντιδημοκρατικά καθεστώτα και άλλους κινδύνους που διατρέχουν στις χώρες προέλευσης.
Όπως σημειώνει και η Ύπατη Αρμοστεία, το ευρωπαϊκό δίκαιο επιτάσσει ότι τα μέτρα επιτήρησης των συνόρων πρέπει να εφαρμόζονται σε πλήρη συμμόρφωση με τα ανθρώπινα δικαιώματα και το προσφυγικό δίκαιο, συμπεριλαμβανομένης της Σύμβασης του 1951, ενώ τα «κράτη πρέπει να τηρούν τις δεσμεύσεις τους και να σέβονται τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, όπως το δικαίωμα στη ζωή και το δικαίωμα στο άσυλο».
Παρά τις παραπάνω δεσμεύσεις που πηγάζουν για την Ελλάδα από το ευρωπαϊκό και το διεθνές δίκαιο, η Ύπατη Αρμοστεία αναφέρει ότι από το 2020 μέχρι σήμερα έχουν αναφερθεί σχεδόν 540 περιστατικά άτυπων επιστροφών από τη χώρα κατά παράβαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του προσφυγικού δικαίου.
Αριθμός Λογαριασμού: 1100 0232 0016 560
IBAN: GR56 0140 1100 1100 0232 0016 560
BIC: CRBAGRAA
Το πολιτικό σύστημα της διαπλοκής και της οικονομικής διαφθοράς μάς οδήγησε σε μια βαθιά οικονομική κρίση που διαρκεί μέχρι σήμερα.
Οικονομικά σκάνδαλα, κατασπατάληση δημοσίου χρήματος και προστασία των μεγάλων συμφερόντων είναι η παγιωμένη εικόνα της Ελλάδας τα τελευταία χρόνια.
Θα είμαστε καταδικασμένοι να ξαναζήσουμε την ίδια αδιέξοδη ιστορία εκτός κι αν και αποφασίσουμε να ελέγχουμε συστηματικά και πιεστικά τους πολιτικούς μας και να αγωνιστούμε όλοι μαζί για διαφάνεια και λογοδοσία.
Πιστεύουμε σε σένα και τη δύναμη του κάθε πολίτη να κάνει τη διαφορά!