Ακόμα, το άρθρο 13 (Δικαίωμα πραγματικής προσφυγής) της ΕΣΔΑ καθιερώνει το δικαίωμα σε οποιονδήποτε παραβιάστηκε κάποιο δικαίωμα του από αυτά που αναγνωρίζονται στην ΕΣΔΑ να προσφύγει με τρόπο αποτελεσματικό ενώπιον των εθνικών αρχών και ταυτόχρονα επιβάλλει την υποχρέωση στο κράτος να προβλέψει τα κατάλληλα ένδικα βοηθήματα και μέσα για το σκοπό αυτό. Μεταξύ άλλων, το άρθρο 13 εγγυάται την πρόβλεψη και ύπαρξη στην εσωτερική έννομη τάξη μίας πραγματικής προσφυγής που να επιτρέπει στους ενδιαφερόμενους να παραπονεθούν για την διάρκεια της διαδικασίας.
[Για περισσότερες πληροφορίες για τα άρθρα 6 παρ. 1 και 13 βλ. μεταξύ άλλων: 1 (ιδίως σελ. 63 επ), 2 (σελ. 111 επ. και ιδίως σελ. 162 επ. και 178 επ.), 3, 4].
Ειδικότερα:
Α. Τον Ιανουάριο του 2018 εκδόθηκε η απόφαση στην υπόθεση Σιδηρόπουλος και Παπακώστας κατά Ελλάδας (αρ. προσφυγής 33349/10).
Το ΕΔΔΑ έκρινε πως στην συγκεκριμένη περίπτωση υπήρξε παραβίαση των άρθρων 3, 6 παρ. 1 και 13 της ΕΣΔΑ (βλ. περισσότερα για την απόφαση εδώ).
Β. Τον Φεβρουάριο του 2018 εκδόθηκε η απόφαση (βλ. 1, 2) στην υπόθεση Παρασκευάς και Χαρατσίδης κατά Ελλάδας (αρ. προσφυγών 31023/12 και 62672/13).
Η υπόθεση άρχισε με την υποβολή δύο προσφυγών και το ΕΔΔΑ λαμβάνοντας υπ’ όψιν την ομοιότητά αυτών, τόσο ως προς τα γεγονότα όσο και το πρόβλημα ουσίας που αυτές θέτουν, έκρινε αναγκαίο να τις συνεκδικάσει και εξέδωσε μία απόφαση.
Οι προσφεύγοντες παραπονέθηκαν για την υπερβολική διάρκεια των ποινικών διαδικασιών. Η 1η προσφυγή αφορούσε διαδικασία που διήρκησε τουλάχιστον 6 χρόνια και 3 μήνες για 3 βαθμούς δικαιοδοσίας. Η 2η προσφυγή αφορούσε διαδικασία που διήρκησε 4 χρόνια και 11 περίπου μήνες για 2 βαθμούς δικαιοδοσίας.
Το ΕΔΔΑ αφού εξέτασε τα στοιχεία που υποβλήθηκαν ενώπιόν του και δεν βρήκε κάποιο ειδικότερο λόγο να αποκλίνει από την προηγούμενη νομολογία του επί παρόμοιων ζητημάτων, έκρινε πως η διάρκεια των επίδικων διαδικασιών ήταν υπερβολική, δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις της «λογικής προθεσμίας» και ως εκ τούτου υπήρξε παραβίαση του άρθρου 6 παρ. 1 της ΕΣΔΑ.
Γ. Τον Απρίλιο του 2018 εκδόθηκε η απόφαση (βλ. 1, 2) στην υπόθεση Δημητράς κατά Ελλάδας (αρ. προσφυγής 11946/11).
Στο πλαίσιο της συγκεκριμένης προσφυγής εγείρονται ζητήματα που αφορούν (μεταξύ άλλων): α) την υπερβολική διάρκεια της ποινικής διαδικασίας στην οποία ο προσφεύγων παραστάθηκε ως πολιτικώς ενάγων και β) την απουσία πραγματικής προσφυγής που να επιτρέπει σε κάποιον να παραπονεθεί για την υπερβολική διάρκεια της δίκης.
Ο προσφεύγων ήταν (και είναι) εκπρόσωπος της μη κυβερνητικής οργάνωσης «Ελληνικό Παρατηρητήριο Συμφωνιών του Ελσίνκι». Τον Ιούνιο του 2007 κατέθεσε έγκληση κατά της Ε.Τ. (Γενική Γραμματέα Ισότητας των Φύλων του Υπουργείου Εσωτερικών κατά το χρόνο εκείνο), ισχυριζόμενος ότι τα όσα είχε δηλώσει η τελευταία στο πλαίσιο συνέντευξής της ισοδυναμούσαν με συκοφαντική δυσφήμηση δια του τύπου. Εξέφρασε την επιθυμία του να παραστεί ως πολιτικώς ενάγων στη συγκεκριμένη διαδικασία.
Το ΕΔΔΑ αφού σημείωσε ότι α) η επίδικη ποινική διαδικασία διήρκησε συνολικά 5 χρόνια και σχεδόν 5 μήνες για έναν βαθμό δικαιοδοσίας [δηλαδή από την 1-6-2007 (ημερομηνία κατά την οποία ο προσφεύγων κατέθεσε την έγκληση και εξέφρασε την επιθυμία του να παρασταθεί ως πολιτικώς ενάγων) έως τις 26-10-2012 (ημερομηνία δημοσίευσης της απόφασης του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου)], β) από την ημερομηνία που παραγράφηκε το διωκόμενο αδίκημα μέχρι και την δημοσίευση της απόφασης του εθνικού δικαστηρίου με βάση την οποία κρίθηκε ότι το αδίκημα έχει παραγραφεί παρήλθαν περισσότερα από 2 χρόνια, γ) κατά το χρόνο των πραγματικών περιστατικών της υπόθεσης δεν υπήρχε στο ελληνικό δίκαιο κάποιο αποτελεσματικό ένδικο μέσο που να επιτρέπει στους ενδιαφερόμενους να παραπονεθούν για τη διάρκεια της διαδικασίας και δ) δεν προβλήθηκε κάποιος ειδικότερος λόγος ή επιχείρημα που να δικαιολογεί το να αποκλίνει το Δικαστήριο από την έως τότε νομολογία του επί παρόμοιων ζητημάτων, έκρινε πως: i) υπήρξε παραβίαση του άρθρου 6 παρ. 1 της ΕΣΔΑ καθώς η συνολική διάρκεια της επίδικης διαδικασίας ήταν υπερβολική και ii) υπήρξε παραβίαση του άρθρου 13 καθώς ο προσφεύγων δεν είχε στη διάθεσή του κάποιο εθνικό ένδικο μέσο με το οποίο να μπορεί να επιβάλει το δικαίωμά του να δικαστεί η υπόθεσή του εντός εύλογης προθεσμίας.
Δ. Τον Ιούλιο του 2018 εκδόθηκε η απόφαση (βλ. 1, 2) στην υπόθεση Hazisllari κατά Ελλάδας (αρ. προσφυγής 41385/14).
Ο προσφεύγων παραπονέθηκε για την υπερβολική διάρκεια της εναντίον του διαδικασίας ενώπιον των ποινικών δικαστηρίων.
Το ΕΔΔΑ αφού σημείωσε πως α) η επίδικη διαδικασία διήρκησε λίγο περισσότερο από 6 χρόνια και 3 μήνες για δύο βαθμούς δικαιοδοσίας [δηλαδή από τις 7-6-2005 (ημερομηνία κατά την οποία ο προσφεύγων παρουσιάστηκε ενώπιον του Ανακριτή) έως τις 29-9-2011 (ημερομηνία δημοσίευσης της απόφασης του δευτεροβάθμιου δικαστηρίου)], β) δεν υπάρχει κανένα περιστατικό ή επιχείρημα που να μπορεί να δικαιολογήσει τη διάρκεια της επίδικης διαδικασίας, έκρινε πως στην συγκεκριμένη υπόθεση υπήρξε παραβίαση του άρθρου 6 παρ. 1 της ΕΣΔΑ.
Αριθμός Λογαριασμού: 1100 0232 0016 560
IBAN: GR56 0140 1100 1100 0232 0016 560
BIC: CRBAGRAA
Στον αγώνα μας για Λογοδοσία και Διαφάνεια, απέναντι σε οτιδήποτε υπονομεύει τις αρχές της Δημοκρατίας και του Κράτους Δικαίου.
Γιατί η Δημοκρατία δεν είναι αυτονόητη.
Είναι στο χέρι μας να μη στεκόμαστε απαθείς ή κυνικοί.
Δες πώς μπορείς να μας βοηθήσεις, εδώ!
