Βία κατά διαδηλωτών έξω από την τουρκική πρεσβεία

Στο κράτος δικαίου οι διωκτικές αρχές οφείλουν να σέβονται την ανθρώπινη αξία και αξιοπρέπεια και επιτρέπεται να χρησιμοποιήσουν βία μόνο σε περίπτωση που το υπό σύλληψη άτομο αντιστέκεται ή αποπειράται να διαφύγει και τότε μόνο στον βαθμό που είναι απολύτως απαραίτητος προκειμένου να εξασφαλιστεί η σύλληψη.

Βάσει του Κώδικα Ποινική Δικονομίας (Άρθρο 256) και του ΠΔ 141/1991 (Αρμοδιότητες οργάνων και υπηρεσιακές ενέργειες του προσωπικού του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης, άρθρο 120), η άσκηση βίας, συμπεριλαμβανομένης και της δέσμευσης με χειροπέδες, είναι παράνομη σε κάθε άλλη περίπτωση. Οι εγγυήσεις αυτές επισημαίνονται περαιτέρω στο ΠΔ 254/2004 (Κώδικας δεοντολογίας του αστυνομικού) και στην Εγκύκλιο του Αρχηγείου της ΕΛ.ΑΣ. (2005) με θέμα «Οι προσαγωγές ατόµων ως προληπτική και κατασταλτική ενέργεια  στην άσκηση της αστυνοµικής αρµοδιότητας».

Η ίδια εγκύκλιος επισημαίνει και αποθαρρύνει τις αυθαίρετες προσαγωγές που συμβαίνουν άνευ εξατομικευμένης υπόνοιας διάπραξης αδικήματος, ενώ υπάρχει σειρά καταγγελιών από συνηγόρους ότι η αστυνομία συχνά ενοχοποιεί συλληφθέντες με ανυπόστατα αδικήματα, με αποτέλεσμα να ασκούνται αυθαίρετες διώξεις, προκειμένου να συγκαλύψει παράνομη βία από την πλευρά των αστυνομικών οργάνων.