Πλημμελής συμμόρφωση των ελληνικών Αρχών σε απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της ΕΕ

Απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών (4086/2024) έκρινε ότι το Τριμελές Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών με την πρωτόδικη απόφασή του συμμορφώθηκε πλημμελώς -και όχι πλήρως, ως όφειλε από το ενωσιακό δίκαιο- σε απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΓΔΕΕ), κατά το μέρος που απέρριψε την πληρωμή τόκων υπερημερίας εκ μέρους του ελληνικού Δημοσίου κατά την επιστροφή αχρεωστήτως καταβληθέντος ποσού προς ιδιωτική εταιρεία.

Η σημασία του παραπάνω νομοθετικού πλαισίου στην εξεταζόμενη περίπτωση έγκειται στο ότι, κατά το σκεπτικό της απόφασης του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών, το Τριμελές Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών έκανε μόνο εν μέρει δεκτή αγωγή εταιρείας για την επιστροφή ποσού που κρίθηκε ως αχρεωστήτως καταβληθέν προς το ελληνικό Δημόσιο, χωρίς όμως να επιβάλει στις εθνικές Αρχές να επιστρέψουν και τους τόκους που η εταιρεία στερήθηκε από την ημερομηνία καταβολής του ένδικου ποσού του κεφαλαίου έως την ημερομηνία επιστροφής του, παρά τη σχετική όχληση τους. Κι αυτό, παρά το γεγονός ότι αν ένα χρηματικό ποσό κριθεί κατόπιν ακυρωτικής απόφασης του ΔΕΕ ως αχρεωστήτως καταβληθέν, τότε πρέπει να επιστραφεί μαζί με τους τόκους υπερημερίας.

Με βάση τα παραπάνω, το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών δέχθηκε την έφεση της εταιρείας και εξαφάνισε την οριστική απόφαση του Τριμελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών κατά το μέρος που απέρριψε την αξίωση της εταιρείας για το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα και την καταβολή τόκων υπερημερίας, ακριβώς στη βάση της πλημμελούς συμμόρφωσης των οργάνων του ελληνικού Δημοσίου σε απόφαση του ΓΔΕΕ από τη μη καταβολή τόκων υπερημερίας επί ποσού που καταβλήθηκε αχρεωστήτως, πεδίο στο οποίο τυχαίνει εφαρμογής και το άρθρο 105 του Εισαγωγικού Νόμου του Αστικού Κώδικα (ΕισΝΑΚ), το οποίο προβλέπει: «Για παράνομες πράξεις ή παραλείψεις των οργάνων του δημοσίου κατά την άσκηση της δημόσιας εξουσίας που τους έχει ανατεθεί, το δημόσιο ενέχεται σε αποζημίωση, εκτός αν η πράξη ή η παράλειψη έγινε κατά παράβαση διάταξης που υπάρχει για χάρη του γενικού συμφέροντος. Μαζί με το δημόσιο ευθύνεται εις ολόκληρον και το υπαίτιο πρόσωπο, με την επιφύλαξη των ειδικών διατάξεων για την ευθύνη των υπουργών».